Ustroje polityczne na świecie
Trzeba było usypywać wały ziemne, po czym rokrocznie je umacniać, należało kopać odwadniające kanały i cały czas rozszerzać zasięg kanałów irygacyjnych. Wszystkie tego typu roboty mogły być wykonywane wyłącznie przez dobrze zorganizowane społeczności, a zatem takie, w których wykształciła się warstwa podejmująca decyzje oraz kierująca pracą reszty.
Grupa ta musiała narzucić swoją wolę innym w rozmaity sposób, nie korzystano jedynie ze słownej perswazji, ale czasem także z siły, a do tego były potrzebne pewne instrumenty. Innymi słowy niezbędne było państwo. I w taki właśnie sposób powstał Egipt. Z początku państwo to nie było jednolite, albowiem istniał Egipt górny i dolny, jednakże w roku p.
Systemy polityczne WOS
Na szczycie społecznej piramidy w Egipcie stał równy bogom faraon, który był właścicielem całego państwa i ogółu jego mieszkańców pełniąc funkcje: króla, najwyższego kapłana, sędziego oraz wodza armii. W dodatku faraon zajmował stanowisko pośrednie pomiędzy bogiem a ludźmi.
We wszystkich powinnościach monarchę wspierała wyselekcjonowana grupa najzamożniejszych arystokratów, zazwyczaj blisko spokrewnionych lub spowinowaconych z władcą. Poza faraonem i jego dworem ważną rolę w Egipcie odgrywała armia urzędników, pośród których pierwszą pozycję zajmował wezyr. Wezyr był najbliższym współpracownikiem faraona.
Godność tą sprawowała jedna, a niekiedy dwie osoby. Podstawę administracji państwa egipskiego tworzyła bardzo liczna warstwa pisarzy. Kluczem do awansu społecznego w Egipcie było wykształcenie, ono decydowało o karierze. W społeczeństwie egipskim wysoko ceniono biegłą umiejętność pisania oraz liczenia.
Trzy ustroje polityczne
Jednak takie wyszkolenie była niezmiernie trudne i w praktyce nieosiągalne dla zwykłego obywatela. Pojedynczymi prowincjami, nomamizarządzały miejscowe rody arystokratów. Nomarchowiestanowili uprzywilejowaną grupę, albowiem byli potomkami dowódców, stojących na szczycie przed dynastycznych plemion z obszarów doliny Nilu.
Początkowo urząd nomarchy pochodził z nominacji królewskiej, ale późniejszym czasie stał się urzędem dziedzicznym i w ten sposób powstawały lokalne dynastie książęce. Podsumowując, w państwie egipskim władzę wykonywał jeden człowiek przy pomocy sztabu pisarzy i urzędników. Władza była zawsze dziedziczna, a zatem panowały dynastie, których w starożytnej historii Egiptu było około trzydziestu.
Urzędy były zdominowane przez wykształconą i zamożną arystokrację. Na terenach doliny Nilu miał miejsce niemały konserwatyzm. Społeczeństwo było złożone z rolników, którzy byli formalnie wolni, jednakże niejeden faraon patrzył na nich, jak na swoich niewolników. Grecy nazywali swoje niewielkie państewka mianem polis.
Ze względu na obszar były to najczęściej małe organizacje, które swoim zasięgiem obejmowały miasto oraz polityczne do niego tereny wiejskie. Ilość znanych nam polis przekracza tysiąc. Zgodnie z świecie Arystotelesa polis to wspólnota wszystkich obywateli, jednak w epoce archaicznej pełne prawa posiadali jedynie arystokraci.
W rezultacie społecznych przeobrażeń, w ustroje greckich państwach nastąpiła ewidentna egalitaryzacja, w wyniku której pojawił się ustrój demokratyczny, gdzie komplet dorosłych, bez znaczenia stanu majątkowego, korzystał z ogółu praw politycznych. Na terenie pozostałych państw kształtował się system oligarchiczny, gdzie przywileje były zależne od stopnia majętności.
Wymiary polis sprzyjały narodzinom społeczeństwa obywatelskiego, gdzie wszyscy mieszkańcy odczuwali współodpowiedzialność za wypadki w kraju. W dobie klasycznej głosowanie publiczne podczas narad zgromadzenia ludowego pobudzało polityczną świadomość.
Obywatele podejmowali decyzje, świecie konsekwencje sami po jakimś czasie ponosili, a to przyczyniało się do rozwoju politycznej kultury. W takiej strukturze miejsce na manipulacje było bardzo ograniczone. Mieszkańcy demokratycznego polis w każdej chwili mogli bez najmniejszej przesady stwierdzić: "państwo to my", gdyż to oni wybierali władze, które polityczne ich imieniu sprawowały rządy.
Zgromadzenie ludowe, tzw. Stanowili je dorośli mieszkańcy po odbyciu obowiązkowego dwuletniego stażu w armii. Zgromadzenie rozpoczynało pracę po przybyciu przynajmniej 6 tys. Na konsyliach dokonywano wyboru urzędników i rewidowano ich dotychczasowe posunięcia, a także podejmowano posłów w celu ich wysłuchania.
Zgromadzenie ludowe zyskało też status najwyższego sądu, do którego można się było odwoływać w każdej chwili. Ustroje tego samego organu należała też pełnia władzy ustawodawczej. W pierwszej kolejności przedstawiano projekt nowego prawa, następnie go przedyskutowywano, a na końcu następowało głosowanie, w którym udział brali wszyscy obecni.
Wielka Rada, zwana bule była stała władzą, na której barkach spoczywał obowiązek organizacji codziennego porządku. Taka rada istniała jeszcze w czasach monarchii. Na samym początku była złożona za później już z przedstawicieli i dzieliła się na dziesięć załóg po Roztrząsali oni kwestie codzienne, osądzali urzędników, a także kontrolowali ich poczynania.
Urzędnicy posiadali władzę wykonawczą, wykonywali wszystko to, o czym postanowiły ekklesie bądź bule. Mieli precyzyjnie określone kompetencje i nie mogli złamać żadnej z pięciu żelaznych zasad:. Reasumując, antyczni Grecy są autorami wzorcowej triady, która znamionowała trzy formy ustrojowe różniące się pod względem liczby osób sprawujących rządy:.
W IV stuleciu p. Wszystkie polis znalazły się pod rządami Macedonii, kraju leżącego na północ od Grecji. Największą reprezentację miały: Unia Demokratyczna — 62 mandaty 12,3 proc. Na podstawie: M. Król, Byliśmy głupi, Warszawas. Zaleta — system taki odzwierciedla zróżnicowanie preferencji politycznych społeczeństwa, mało osób biorących udział w wyborach może nie mieć swej reprezentacji.
W połowie roku wprowadzono […] zakaz tworzenia nowych partii politycznych.
Im więcej opozycji, tym więcej praw demokratycznych i wolności. Może jest to koniecznością w państwach europejskich. Hegemonizm Demokratycznej Partii Turkmenistanu ujawnia się w polityce kadrowej. Transformacja społeczeństwa i władzy w postradzieckiej Azji Centralnej. Studia i rozprawy, red.
Bodio, W. Jakubowski, A. Wierzbicki, Pułtusks. Rozstrzygnij, czy przywódca Turkmenistanu był zwolennikiem koncepcji uniwersalizmu praw człowieka. Odpowiedź uzasadnij, odwołując się do rozwiązania systemowego opisanego w tekście i do zacytowanej wypowiedzi prezydenta. Rozstrzygnięcie — nie.
Uzasadnienie — opisane w tekście rozwiązanie systemowe: W państwie tym istniał system monopartyjny, a zatem nie były urzeczywistniane podstawowe polityczne prawa człowieka. W parlamentarnej kontroli nad rządem — zgodnie z art. Uprawnienia związane z udzielaniem rządowi wotum zaufania — zgodnie z art.
Uchwalenie wotum nieufności — zgodnie z art. W państwie tym istnieje system partii hegemonicznej. Kieruje nią wódz otaczany kultem. Środki społecznego komunikowania znajdują się pod kontrolą partii-hegemona. Rozbudowany jest aparat przemocy — poza policją polityczną ważne miejsce w systemie zajmuje armia, licząca blisko dziesiątą część społeczeństwa.
Gospodarka jest podporządkowana władzy państwowej. Od początku istnienia państwa zaczęto wprowadzać w życie wizję jednolitego świecie, idącego po drodze wskazanej przez nieomylnego wodza, a potem — także przez spokrewnionych z polityczne następców. Uzupełnij tabelę — podaj nazwę opisanego państwa, numer, którym oznaczono je na mapie, oraz nazwę funkcjonującego w nim reżimu ustroje.
Władza zwierzchnia w Rzeczypospolitej Polskiej należy do Narodu. Organami Narodu w zakresie ustawodawstwa są Sejm i Senat, w zakresie władzy wykonawczej — Prezydent Rzeczypospolitej łącznie z odpowiedzialnymi ministrami, w zakresie wymiaru sprawiedliwości — niezawisłe Sądy. Posłowie są przedstawicielami całego Narodu i nie są krępowani żadnemi instrukcjami wyborców.
Każdy projekt ustawy, przez Sejm uchwalony, będzie przekazany Senatowi do rozpatrzenia. Jeżeli Senat nie podniesie w ciągu 30 dni od dnia doręczenia mu uchwalonego projektu ustawy żadnych przeciwko niemu zarzutów — Prezydent Rzeczypospolitej zarządzi ogłoszenie ustawy. Prezydenta Rzeczypospolitej wybierają na lat sied[e]m bezwzględną większością głosów Sejm i Senat, połączone w Zgromadzenie Narodowe.
Do odpowiedzialności parlamentarnej pociąga ministrów Sejm zwyczajną większością. Rada Ministrów i każdy minister z osobna ustępują na żądanie Sejmu. Odpowiedź uzasadnij, odnosząc się do dwóch przytoczonych przepisów prawnych i obecnych uregulowań w tym zakresie. Uzasadnienie: — Według przedstawionej konstytucji Prezydent RP był wybierany przez Zgromadzenie Narodowe, a obecnie wybierany jest w wyborach powszechnych, co czyni jego legitymizację władzy silniejszą.
NR17 Wybierz jeden spośród podanych tematów i napisz wypracowanie. Temat 2. Czy typ systemu partyjnego jest determinowany przez system wyborczy stosowany w elekcjach pierwszych izb parlamentu? Rozważ problem, charakteryzując oba te systemy wyborczy i partyjny w Polsce i w państwach, których dotyczą materiały źródłowe, w XXI wieku.
Tabela 1. Temat 3. Scharakteryzuj konflikty międzynarodowe prowadzące do dezintegracji terytorialnej państw na obszarze poradzieckim.
Kategoria:Ustroje polityczne – Wikipedia, wolna encyklopedia
Premier kieruje działalnością Rządu. Inicjatywa ustawodawcza przysługuje zarówno Premierowi, jak i członkom Parlamentu. O państwach w Europie. To zregionalizowane państwo jest monarchią, w której głową państwa jest król z dynastii Burbonów, a parlament jest dwuizbowy — składa się z Kongresu Deputowanych i Senatu.
To federalne państwo jest republiką, w której głową państwa jest prezydent wybierany w wyborach pośrednich, a funkcje legislacyjne pełnią Bundestag i Bundesrat. To unitarne państwo jest republiką, w której głową państwa jest prezydent wybierany w wyborach powszechnych, a parlament — Zgromadzenie Republiki — jest jednoizbowy.
Republika Włoska B. Federacja Rosyjska C. Republika Francuska D. Stany Zjednoczone Ameryki. W Polsce uprawnienia kontrolne wobec rządu ma tylko izba pierwsza parlamentu — Sejm RP. Chodzi o to, aby żaden z organów państwa nie dominował, nie dysponował monopolem władzy zagrażającej bezpieczeństwu i wolności jednostki. W idei zasadzie […] tkwiło więc założenie, że […] stworzy pewien mechanizm równowagi między […] władzami państwowymi, realizującymi […] różne funkcje państwa.
Jamróz, Wprowadzenie do prawoznawstwa, Warszawas.
Formy rządów na świecie Republiki prezydenckie Republiki półprezydenckie Republiki parlamentarne z prezydencją wykonawczą zależą od władzy ustawodawczej Republiki parlamentarne.
NR18 Wybierz jeden spośród podanych tematów i napisz wypracowanie. Ustrój polityczno-prawny państw Ameryki środkowej Ustrój polityczno- prawny USA Ustrój polityczno prawny Kanady. Systemy polityczno-prawne Karaibów. Ustrój państwowy Dominikany. Kryteria oceniania: Na ocenę ndst 2 : EK1: Nie podaje żadnych definicji pojęć związanych z systemami polityczno-prawnymi, w szczególności nie polityczne pojęć podstawowych dla demokratycznego systemu politycznego EK2: Nie zna i nie definiuje rodzajów modelowych systemów politycznych EK3: Nie zna reguł prawnych i politycznych rządzących współczesnymi systemami polityczno-prawnymi EK4: Nie rozróżnia poszczególnych rozwiązań polityczno-prawnych występujących w różnych państwach EK5: Nie rozpoznaje, że zależnie od przyjętego celu konieczne może być sięgnięcie po odmienne rozwiązania politycznoprawne EK6: Nie dobiera przykładów pokazujących funkcjonowanie świecie elementu systemu polityczno-prawnego, także w ujęciu przekrojowym EK7: Nie tłumaczy funkcjonowania wybranego systemu politycznego na przykładzie wybrane państwa lub jego elementu.
Na ocenę dst 3 : EK1: Podaje definicje pojęć podstawowych dla demokratycznego systemu politycznego. EK2: Zna rodzaje modelowych systemów politycznych, ale ich nie definiuje. EK3: Zna reguły prawne rządzące współczesnymi systemami polityczno-prawnymi. EK4: Rozróżnia wyłącznie podstawowe różnice między rozwiązaniami polityczno-prawnymi przyjętymi w różnych państwach.
EK5: Rozpoznaje, że czasem sięga się po różne rozwiązania polityczno-prawne, ale nie wskazuje uzasadnienia dla takiego działania. Ustrój federalny Rosji 2. Pozycja prezydenta w systemie politycznym Rosji XIV. System polityczny Unii Europejskiej 1. Kształtowanie się systemu politycznego Unii Europejskiej 2.
Unia Europejska jako wielopłaszczyznowy system polityczny. Antoszewski, R. Herbut, Systemy polityczne współczesnej Europy, Warszawa M. Antoszewski, System polityczny jako kategoria analizy politologicznej, w: Studia z teorii polityki, pod red. Jabłońskiego, L. Ustrój polityczny Burkina Faso. Ustrój polityczny Burundi.
Demokratyczna Republika Konga. Ustrój polityczny Demokratycznej Republiki Konga. Ustrój polityczny Dżibuti. Ustrój polityczny Egiptu. Ustrój polityczny Erytrei. Ustrój polityczny Etiopii. Ustrój polityczny Gabonu. Ustrój polityczny Gambii. Ustrój ustroje Ghany. Ustrój polityczny Gwinei. Gwinea Bissau. Ustrój polityczny Gwinei Bissau.
Gwinea Równikowa. Ustrój polityczny Gwinei Równikowej. Ustrój polityczny Kamerunu. Ustrój polityczny Kenii. Ustrój polityczny Komorów. Ustrój polityczny Konga. Ustrój polityczny Lesotho. Ustrój polityczny Liberii. Ustrój polityczny Madagaskaru.